Lieve vrienden en familie,
Onze tijd in Suriname begint stilaan op te geraken. Morgen is onze laatste dag werken en in de namiddag vertrekken we richting Paramaribo. Dan overnachten we voor de laatste keer in Zus&Zo en dan hebben we vrijdag nog om een beetje de toerist uit te hangen en nog wat souvenirs te kopen. Om 22u vertrekt ons vliegtuig dus tijd zat.
Op dit moment zijn we onze spullen al stilaan aan het bijeenzoeken en maken we onze rugzakken al zodat we morgen niet meer teveel aan ons hoofd hebben, buiten het wegbrengen van de fietsen.
Vanavond ons laatste avondmaal dus in Nieuw-Nickerie, en dat gaan we vieren in ons lievelingsrestaurantje, de Concorde! Ik ga alleszins mijn verblijf hier afsluiten met het lekkere Javaanse gerecht, kassave!! :)
Dit zal dus waarschijnlijk ook een van de laatste berichtjes zijn op de blog dus tot gauw iedereen en merci voor het volgen van onze avonturen!! :)
Groetjes Jasmine x
woensdag 11 mei 2011
zondag 8 mei 2011
Gelukkige moederdag
Alles gaat hier rustig zijn gangetje, er gebeurde niet echt veel spectaculairs deze week. We genieten ervan dat we fietsen hebben en gaan af en toe naar de zeedijk om te kijken naar de zeevloed of te zonnen (dankzij factor 50 blijf ik hagelwit).
Vrijdag zijn we gaan rondrijden met Dr. Liem (de chirurg) naar Wageningen. Wageningen was in de jaren 70 een bloeiende stad dankzij de rijstteelt en de regering had er een goed draaiende staatsfabriek voor de verwerking van de rijst. Dankzij mismanagement in zowel de rijstfabriek als de regering, ging de fabriek failliet en daarmee ook de stad die van zijn economie compleet afhankelijk was van de fabriek. Het beeld nu is die van een verpauperde stad met middenin een grote, verroeste, leegstaande fabriek. En het standbeeld van `de slavin met de afgehakte borst` maar dat verhaal is te 18+ (we moeten denken aan onze jonge lezertjes).
Voor de geschiedenisfans: op deze pagina van een goede-doelen-organisatie vind je meer info over (het verval van) Wageningen.
Daarna zijn we nog thuis iets gaan drinken bij de dokter en hebben we hem getrakteerd op een etentje omdat hij zo vriendelijke was geweest om ons de vorige week te trakteren. We denken wel dat hij het geapprecieerd heeft.
Gisteren zijn we opnieuw gaan zwemmen. Deze keer hebben we geen springfoto`s getrokken maar om de fans te troosten: er is genoeg gesprongen in het zwembad. Omdat we al vroeg in het zwembad waren, hadden we weer het eerste uur het zwembad voor ons alleen. Na een uurtje kwam het Surinaamse volk toegestroomd. Wat opvalt, is dat de vrouwen hier met hun kleren aan nog in het zwembad springen. De mannen en kinderen kleden zich om en doen een zwemshort aan maar de vrouwen (of toch degene die wij zagen) komen toe in gewone kleren en springen, hups, het zwembad in.
Vandaag zijn we naar Bigipan geweest. Bigipan betekent letterlijk `groots meer` en dan weet je wat je erbij kan voorstellen: veel water. Om 7u15 werden we opgehaald met de jeep. Opnieuw: ik weet niet of het echt iets typisch is maar alle jonge mannen met wat geld kopen hier een grote jeep om daarin een paar boxen te zetten zodat ze `s avonds hun autodeuren kunnen openzetten en de halve straat laten meegenieten van een oude Whitney Houston-hit (blijkbaar is Whitney Houston hier nog cool in Suriname) of Bob Marley. Dus onze chauffeur had ook een grote jeep (nee, geen chromed out megapussy maar toch wel een vette bak) met achterin een paar boxen, die gelukkig niet te luid stonden.
Na een half uur rijden mogen we in de boot stappen die al half vol water stond. Dat komt doordat vanaf begin mei hier het grote regenseizoen begint en de lucht valt hier echt met hectoliters uit de hemel. We hebben het gefilmd. Dus terwijl in de auto zaten, viel de regen met bakken uit de lucht en tegen dat we aan de boot kwamen, mocht ik eerst wat water hozen. Hier overdrijf ik wel lichtjes in want er zat niet echt veel water in de boot en toen we vertrokken, nam de chauffeur het schepje om te hozen over. De volgende 2 uur hebben we veel vogels gezien. Hetgeen ik mij nog herinner, is de grote zilveren reiger en de rode ibis, waarvoor Bigipan bekend is. Rond 11 uur waren we weer thuis, de rest van de dag gebeurde er eigenlijk niet zoveels meer interessants.
Gelukkige moederdag aan alle moeders, ook diegene in spe.
joa
PS: de oplettende lezer zal gemerkt hebben dat hier niets staat over een kerkdienst. Dat komt omdat we ook niet naar de kerk geweest zijn want Bigipan en de kerkdienst vielen op dezelfde uren. Sorry Jezus.
Vrijdag zijn we gaan rondrijden met Dr. Liem (de chirurg) naar Wageningen. Wageningen was in de jaren 70 een bloeiende stad dankzij de rijstteelt en de regering had er een goed draaiende staatsfabriek voor de verwerking van de rijst. Dankzij mismanagement in zowel de rijstfabriek als de regering, ging de fabriek failliet en daarmee ook de stad die van zijn economie compleet afhankelijk was van de fabriek. Het beeld nu is die van een verpauperde stad met middenin een grote, verroeste, leegstaande fabriek. En het standbeeld van `de slavin met de afgehakte borst` maar dat verhaal is te 18+ (we moeten denken aan onze jonge lezertjes).
Voor de geschiedenisfans: op deze pagina van een goede-doelen-organisatie vind je meer info over (het verval van) Wageningen.
Daarna zijn we nog thuis iets gaan drinken bij de dokter en hebben we hem getrakteerd op een etentje omdat hij zo vriendelijke was geweest om ons de vorige week te trakteren. We denken wel dat hij het geapprecieerd heeft.
Gisteren zijn we opnieuw gaan zwemmen. Deze keer hebben we geen springfoto`s getrokken maar om de fans te troosten: er is genoeg gesprongen in het zwembad. Omdat we al vroeg in het zwembad waren, hadden we weer het eerste uur het zwembad voor ons alleen. Na een uurtje kwam het Surinaamse volk toegestroomd. Wat opvalt, is dat de vrouwen hier met hun kleren aan nog in het zwembad springen. De mannen en kinderen kleden zich om en doen een zwemshort aan maar de vrouwen (of toch degene die wij zagen) komen toe in gewone kleren en springen, hups, het zwembad in.
Vandaag zijn we naar Bigipan geweest. Bigipan betekent letterlijk `groots meer` en dan weet je wat je erbij kan voorstellen: veel water. Om 7u15 werden we opgehaald met de jeep. Opnieuw: ik weet niet of het echt iets typisch is maar alle jonge mannen met wat geld kopen hier een grote jeep om daarin een paar boxen te zetten zodat ze `s avonds hun autodeuren kunnen openzetten en de halve straat laten meegenieten van een oude Whitney Houston-hit (blijkbaar is Whitney Houston hier nog cool in Suriname) of Bob Marley. Dus onze chauffeur had ook een grote jeep (nee, geen chromed out megapussy maar toch wel een vette bak) met achterin een paar boxen, die gelukkig niet te luid stonden.
Na een half uur rijden mogen we in de boot stappen die al half vol water stond. Dat komt doordat vanaf begin mei hier het grote regenseizoen begint en de lucht valt hier echt met hectoliters uit de hemel. We hebben het gefilmd. Dus terwijl in de auto zaten, viel de regen met bakken uit de lucht en tegen dat we aan de boot kwamen, mocht ik eerst wat water hozen. Hier overdrijf ik wel lichtjes in want er zat niet echt veel water in de boot en toen we vertrokken, nam de chauffeur het schepje om te hozen over. De volgende 2 uur hebben we veel vogels gezien. Hetgeen ik mij nog herinner, is de grote zilveren reiger en de rode ibis, waarvoor Bigipan bekend is. Rond 11 uur waren we weer thuis, de rest van de dag gebeurde er eigenlijk niet zoveels meer interessants.
Gelukkige moederdag aan alle moeders, ook diegene in spe.
joa
PS: de oplettende lezer zal gemerkt hebben dat hier niets staat over een kerkdienst. Dat komt omdat we ook niet naar de kerk geweest zijn want Bigipan en de kerkdienst vielen op dezelfde uren. Sorry Jezus.
woensdag 4 mei 2011
Hebben we nu fietsen?
We hebben jullie een aantal dagen in spanning gehouden hoe het nu zit met onze fietsen. Allereerst bedankt aan die ene persoon die toch nog geloofde in de fietsenverhuurder en ons toch mentaal wou steunen en aanvinkte dat we onze fiets toch nog op zondag zouden krijgen.
We hebben , gelukkig, onze fiets ook op zondag gekregen. Het leek eerst alsof de man er weer niet zou zijn maar met 20 minuten vertraging arriveerde hij dan toch met 3 werkende fietsen. Mijn fiets heeft wel geen achterlicht en Jasmine haar fiets het achterstel is nogal losjes maar alle3 kunnen ze rijden. De voorbije dagen hebben we dus ons beziggehouden met, als we niet keihard in het ziekenhuis rondwandelen, Nieuw-Nickerie te verkennen. Niet dat het hier een grote metropool is maar nu hebben we toch eens de kans om de lokale architectuur te bewonderen (nogal barok, lelijke kleuren, zeer kitscherig met al die griekse zuilen en hier en daar een roze huis, `t is dat blijkbaar zo moet zijn) en de zeedijk te bezoeken. Stel je van het laatste niet teveel voor: de surinamers hebben de gewoonte, ondanks een bordje dat vraagt om het netjes te houden, al hun vuilnis op het rotsenstrand te smijten. Voor de goede verstaander: er is geen zandstrand. Er is wel zicht op Engels-Guyana maar dat is niet meer dan een streep in de verte.
Voor het weekend hebben we wilde plannen: de hoofdverpleegster van pediatrie heeft mij aangeraden om een evangelische kerkdienst te volgen. Omdat ik nogal geïnteresseerd leek, verwachtte ze al dat ik er ging zijn dus nu ben ik wel verplicht te gaan.
Joa
We hebben , gelukkig, onze fiets ook op zondag gekregen. Het leek eerst alsof de man er weer niet zou zijn maar met 20 minuten vertraging arriveerde hij dan toch met 3 werkende fietsen. Mijn fiets heeft wel geen achterlicht en Jasmine haar fiets het achterstel is nogal losjes maar alle3 kunnen ze rijden. De voorbije dagen hebben we dus ons beziggehouden met, als we niet keihard in het ziekenhuis rondwandelen, Nieuw-Nickerie te verkennen. Niet dat het hier een grote metropool is maar nu hebben we toch eens de kans om de lokale architectuur te bewonderen (nogal barok, lelijke kleuren, zeer kitscherig met al die griekse zuilen en hier en daar een roze huis, `t is dat blijkbaar zo moet zijn) en de zeedijk te bezoeken. Stel je van het laatste niet teveel voor: de surinamers hebben de gewoonte, ondanks een bordje dat vraagt om het netjes te houden, al hun vuilnis op het rotsenstrand te smijten. Voor de goede verstaander: er is geen zandstrand. Er is wel zicht op Engels-Guyana maar dat is niet meer dan een streep in de verte.
Voor het weekend hebben we wilde plannen: de hoofdverpleegster van pediatrie heeft mij aangeraden om een evangelische kerkdienst te volgen. Omdat ik nogal geïnteresseerd leek, verwachtte ze al dat ik er ging zijn dus nu ben ik wel verplicht te gaan.
Joa
zondag 1 mei 2011
Foto's van zaterdag 30 april
Met ons drietjes aan het zwembad
Joachim had welgeteld 10sec om naar de overkant van het zwembad te zwemmen vooraleer de timer van ons fototoestel afging, vandaar al het water :)
De jumpers van Suriname! :)
Heerlijk zonnen!!
Let's go swimming in the pool! :)
Hoi thuisblijvers,
zoals Joachim gisteren al vermeldde volgt hier nog een klein verslagje over onze bezigheden van zaterdag.
's Morgens zijn we naar de markt geweest, lekker fruit en groenten gaan kopen. De vis kwam vers uit de rivier maar door de indringende visgeur zijn we dat kraampje toch snel gepasseerd. We hebben inkopen gedaan om 's avonds lekkere spaghetti te maken!
In de namiddag zijn we het openbaar zwembad gaan opzoeken. Normaal mochten we pas om 16u binnen en het was pas 13u30. Aangezien we langer dan een half uur gestapt hadden in de tropische zon was dat dus even balen. Maar onze Belgische charme heeft uiteindelijk toch gewonnen, we klampten ergens een Surinaamse werkman aan en die liet ons binnen voor een luttele 6SRD pp. We hebben een uurtje helemaal prive kunnen zwemmen en zonnen, heerlijk!!
Na het zwemmen zijn we thuisgekomen en de spaghetti heeft uitermate goed gesmaakt! :)
Het was een "even zalig de vakantieganger uithangen"-dag!!
Tot binnenkort xxx Jasmine
zoals Joachim gisteren al vermeldde volgt hier nog een klein verslagje over onze bezigheden van zaterdag.
's Morgens zijn we naar de markt geweest, lekker fruit en groenten gaan kopen. De vis kwam vers uit de rivier maar door de indringende visgeur zijn we dat kraampje toch snel gepasseerd. We hebben inkopen gedaan om 's avonds lekkere spaghetti te maken!
In de namiddag zijn we het openbaar zwembad gaan opzoeken. Normaal mochten we pas om 16u binnen en het was pas 13u30. Aangezien we langer dan een half uur gestapt hadden in de tropische zon was dat dus even balen. Maar onze Belgische charme heeft uiteindelijk toch gewonnen, we klampten ergens een Surinaamse werkman aan en die liet ons binnen voor een luttele 6SRD pp. We hebben een uurtje helemaal prive kunnen zwemmen en zonnen, heerlijk!!
Na het zwemmen zijn we thuisgekomen en de spaghetti heeft uitermate goed gesmaakt! :)
Het was een "even zalig de vakantieganger uithangen"-dag!!
Tot binnenkort xxx Jasmine
zaterdag 30 april 2011
Paul
Voor de web 2 punt 0 mens: een kleine poll over wanneer we onze fietsen gaan hebben. Wijzelf hopen op het eerste antwoord. Het laatste zou ook wel mogen.
Joa
Joa
Begin van het eerste weekend in Nieuw-Nickerie
Vrijdag was het de laatste dag van de anesthesiste in Nieuw-Nickerie dus had zij op het OK gezorgd voor wat versnaperingen. Eigenlijk kwam het neer op een heel middagmaal met loempia`s, kokosflensjes, satés, verschillende pizza`s, donuts, fruitsap en limonade. Ik had het geluk die dag op OK te mogen staan om de chirurg te assisteren (stel je niet teveel voor bij het assisteren) dus had ik eerste keus uit het hele menu. Nadien nog Lorien (op pediatrie) en Jasmien (op gynaecologie) onder het mom van een lichte urgentie kunnen weghalen bij hun dokters zodat zij ook konden proeven. Lekker gegeten vrijdagmiddag.
Vrijdagnamiddag zouden we om 18u onze huurfietsen mogen ophalen. Zoals Lorien al had geschreven, hebben we verschillende keren gecheckt bij die man of hij ons niet vergeten was en nee neen, hij was ons niet vergeten. Iedereen kan nu al raden wat er vrijdagmiddag zou ontbreken maar omwille van de suspense zal ik mijn verhaal maar afmaken.
Rond 17u30 vertrekken we naar de fietsverhuurder want het is een half uur wandelen. Wij zijn onze straat nog niet uit of Lorien krijgt telefoon van de verhuurder dat hij geen 3 fietsen heeft want "er waren nog 2 personen die normaal woensdag hun fietsen zouden binnenbrengen maar ze hebben hun huur voor 2 dagen verlengd". Hij klonk wel wat gegeneerd aan de telefoon en hij verzekerde ons dat zondagmiddag om 16u hij zeker, absoluut, 100%, op zijn communiezieltje en het zieltje van zijn (over(groot))moeder zou zorgen dat er 3 fietsen klaarstaan. Wij zijn nogal naïeve optimisten maar voel u vrij om te denken "ik weet wat er zondag niet zal klaarstaan."
Vrijdagavond waren we uitgenodigd bij één van de Nederlandse assistenten omdat het haar laatste dag in het ziekenhuis was en ze een klein afscheidsdiner gaf. We hadden gehoopt met de fiets er naartoe te kunnen gaan maar wegens omstandigheden zijn we maar te voet vertrokken. Het was wel nog een leuk feestje, veel leuke verhalen gehoord over rare Surinaamse patiënten en ontdekt dat één van de verplegers van het ziekenhuis een blokje bouillon in zijn bier doet tegen de kater. Ik heb het eens mogen proeven en ik raad het iedereen sterk af. Uiteindelijk lagen we vrijdagnacht laat in bed.
Wat er vandaag gebeurd is, is voor een volgende post. Voor de nieuwsgierigen: het houdt wat inkopen in, veel water, wij in bruinere tinten en nog wat onnozele foto`s.
Joa
Rond 17u30 vertrekken we naar de fietsverhuurder want het is een half uur wandelen. Wij zijn onze straat nog niet uit of Lorien krijgt telefoon van de verhuurder dat hij geen 3 fietsen heeft want "er waren nog 2 personen die normaal woensdag hun fietsen zouden binnenbrengen maar ze hebben hun huur voor 2 dagen verlengd". Hij klonk wel wat gegeneerd aan de telefoon en hij verzekerde ons dat zondagmiddag om 16u hij zeker, absoluut, 100%, op zijn communiezieltje en het zieltje van zijn (over(groot))moeder zou zorgen dat er 3 fietsen klaarstaan. Wij zijn nogal naïeve optimisten maar voel u vrij om te denken "ik weet wat er zondag niet zal klaarstaan."
Vrijdagavond waren we uitgenodigd bij één van de Nederlandse assistenten omdat het haar laatste dag in het ziekenhuis was en ze een klein afscheidsdiner gaf. We hadden gehoopt met de fiets er naartoe te kunnen gaan maar wegens omstandigheden zijn we maar te voet vertrokken. Het was wel nog een leuk feestje, veel leuke verhalen gehoord over rare Surinaamse patiënten en ontdekt dat één van de verplegers van het ziekenhuis een blokje bouillon in zijn bier doet tegen de kater. Ik heb het eens mogen proeven en ik raad het iedereen sterk af. Uiteindelijk lagen we vrijdagnacht laat in bed.
Wat er vandaag gebeurd is, is voor een volgende post. Voor de nieuwsgierigen: het houdt wat inkopen in, veel water, wij in bruinere tinten en nog wat onnozele foto`s.
Joa
vrijdag 29 april 2011
Het gewone gangetje ...
Hoi hoi hoi thuisfront!!
De pediater bij wie ik normaal consultatie meevolg is er momenteel niet dus kan ik even een berichtje typen op onze blog.
Het leven gaat hier ziijn rustige, Surinaamse gangetje. Elke voormiddag stage, daarna op zoek naar eten, eten en dan luieren in de hangmat :) Soms wordt er wat was gedaan. Eergisteren hadden we wel een actieve namiddag: De Chinees-Nederlandse chirurg en de Nederlandse anesthesiste hebben ons toen mee genomen voor een cruisetochtje door de polders. We (lees Jasmine en ik want Joachim lag al na 5 minuten in slaap :)) hebben veel mooie vogels gezien (helaas te snel voor ons fototoestel) en prachtige lanschappen. We zijn ook op het smokkelplekje geweest tussen Guyana en Suriname en bij de veerboot naar Guyana. Na het tochtje met de auto werden we op een drankje getrakteerd (Hoewel Joachim blijkbaar meer een cognacman is, heeft hij toch wisky gedronken :)) met daarna een uitgebreid diner in een Chinees restaurant. Het eten was lekker maar veel te veel. Gelukkig kent men in Suriname het Amerikaans gebruik van een doggybag, dus we konden de overschot mee naar huis nemen om de volgende dag op te eten.
Deze avond gaan we onze fiets huren, eindelijk. Ale, als ze de fietsen ondertussen niet nog eens doorverhuurd hebben zoals de vorige keer. We hebben gisteren voor de zekerheid nog eens gebeld om te zeggen dat we ze vandaag komen halen ("3 fietsen om 18 uur, dus om 18 uur 3 fietsen, heeft u het begrepen? ja, 3 fietsen om 18 uur":)) Dan kunnen we het stadje wat verkennen met de fiets. Te voet is dit echt niet te doen: te warm en te vochtig. Dan kunnen we eens op zoek gaan naar een Chinees (alle supermarktjes worden hier uitgebaat door Chinezen, een beetje zoals bij ons de nachtwinkels worden uitgebaat door Pakistanen) met een uitgebreider assortiment dan onze vaste winkelplek, eens naar het zwembad gaan, naar de dijk fietsen, ... Ik kijk er al naar uit!!!
Morgen begint ons eerste echte weekend in Nieuw Nickerie. Alle vorige weekends waren we op uitstap dan. Dus morgen kunnen we voor het eerst een bezoekje brengen aan de plaatselijke markt. Ik ben benieuwd :).
Ik heb het hier alvast heel hard naar mij zin (alleen het eten is een dikke tegenvaller maar dan fantaseren we maar over het lekkere eten van thuis, tot ergernis van onze mannelijke reisgezel :)). Ik ben bang dat we wel een beetje luier naar huis zullen terugkeren. Dus wees bij deze gewaarschuwd :)
Liefs,
Lorien
x
De pediater bij wie ik normaal consultatie meevolg is er momenteel niet dus kan ik even een berichtje typen op onze blog.
Het leven gaat hier ziijn rustige, Surinaamse gangetje. Elke voormiddag stage, daarna op zoek naar eten, eten en dan luieren in de hangmat :) Soms wordt er wat was gedaan. Eergisteren hadden we wel een actieve namiddag: De Chinees-Nederlandse chirurg en de Nederlandse anesthesiste hebben ons toen mee genomen voor een cruisetochtje door de polders. We (lees Jasmine en ik want Joachim lag al na 5 minuten in slaap :)) hebben veel mooie vogels gezien (helaas te snel voor ons fototoestel) en prachtige lanschappen. We zijn ook op het smokkelplekje geweest tussen Guyana en Suriname en bij de veerboot naar Guyana. Na het tochtje met de auto werden we op een drankje getrakteerd (Hoewel Joachim blijkbaar meer een cognacman is, heeft hij toch wisky gedronken :)) met daarna een uitgebreid diner in een Chinees restaurant. Het eten was lekker maar veel te veel. Gelukkig kent men in Suriname het Amerikaans gebruik van een doggybag, dus we konden de overschot mee naar huis nemen om de volgende dag op te eten.
Deze avond gaan we onze fiets huren, eindelijk. Ale, als ze de fietsen ondertussen niet nog eens doorverhuurd hebben zoals de vorige keer. We hebben gisteren voor de zekerheid nog eens gebeld om te zeggen dat we ze vandaag komen halen ("3 fietsen om 18 uur, dus om 18 uur 3 fietsen, heeft u het begrepen? ja, 3 fietsen om 18 uur":)) Dan kunnen we het stadje wat verkennen met de fiets. Te voet is dit echt niet te doen: te warm en te vochtig. Dan kunnen we eens op zoek gaan naar een Chinees (alle supermarktjes worden hier uitgebaat door Chinezen, een beetje zoals bij ons de nachtwinkels worden uitgebaat door Pakistanen) met een uitgebreider assortiment dan onze vaste winkelplek, eens naar het zwembad gaan, naar de dijk fietsen, ... Ik kijk er al naar uit!!!
Morgen begint ons eerste echte weekend in Nieuw Nickerie. Alle vorige weekends waren we op uitstap dan. Dus morgen kunnen we voor het eerst een bezoekje brengen aan de plaatselijke markt. Ik ben benieuwd :).
Ik heb het hier alvast heel hard naar mij zin (alleen het eten is een dikke tegenvaller maar dan fantaseren we maar over het lekkere eten van thuis, tot ergernis van onze mannelijke reisgezel :)). Ik ben bang dat we wel een beetje luier naar huis zullen terugkeren. Dus wees bij deze gewaarschuwd :)
Liefs,
Lorien
x
dinsdag 26 april 2011
Enkele foto's ...
De 3 extreem bruinen-zonder-zon toeristen! :)
(vooral Jasmine, die zat achter de chauffeur en kreeg het meeste zand te verduren)
Aan de monding van de Blanche-Marie watervallen!
Heerlijk zwemmen!!
Vrolijke vrienden, dat zijn wij!
Blanche-Marie en Apoera
Hoi iedereen,
Na een 4tal dagen van de aardbol verdwenen te zijn, volgt hier een kleine update!
Donderdagavond zijn we met de bus naar Paramaribo gereden en na 6u !!! gereden te hebben over 250km kwamen we eindelijk aan bij Zus en Zo en hebben we nog gezellig wat gegeten met Catherine, Catherine, Nele en Nina (allemaal collega huisartsen van Leuven)
Vrijdagmorgen om 8u30 zijn we dan vertrokken op trip. Er stonden een aantal jeeps op ons te wachten en we werden met nog 3 andere Belgische meisjes in een jeep gezet. In het begin waren we euforisch dat we met de jeep gingen maar daar kwam al gauw verandering in. Geen airco dus we reden met de ramen open op de rode zandweg en na een lange en vooral warme rit van ongeveer 8u kwamen we aan in Apoera. Door de oranje zand leken we net extreme bruinen-zonder-zon toeristen! :)
De verrassing was compleet toen we merkten dat we met meer dan 30 man onze hangmat moesten ophangen onder een veel te kleine blokhut!! Ook was er maar 1 douche en 1 toilet aanwezig! Lorien en Joachim sprongen dan maar gelijk met hun shampoo in de hand in de rivier voor een frisse duik.
Na het avondeten, jaja kip met rijst, speelden we nog jungle speed met de antwerpse verpleegsters en kropen we daarna vroeg in de hangmat. Maar van slapen kwam niets in huis, ik lag langs beide kanten tegen mensen aan met mijn hangmat en het gesnurk van sommige nederlanders was niet echt slaapbevorderend.
Zaterdagmorgen vertrokken we naar de watervallen van Blanche-Marie. Na een avontuurlijke rit vol plassen, slipperige hellingen en dichte begroeiing kwamen we aan. De watervallen waren echt prachtig! We hebben een uurtje mogen zwemmen en genoten met volle teugen!
Aan de watervallen hebben we Lorenzo ontmoet van Horizon expedition, met hem hebben we dan afgesproken om zondags af te reizen naar Nieuw-Nickerie want vanuit apoera was het 3u varen en we waren niet van plan om 8u terug te reizen met de jeep, vuil te worden en dan in Paramaribo een taxi moeten huren voor bijna 100 euro!
Dus gingen we die zondagmorgen heerlijk met de boot naar een indianendorpje waar de bevolking op het gemakske kaaiman en aap aan het eten was en daarna gingen we lunchen op een klein strandje en konden we daar nog even zwemmen. Om 17u werden we afgezet aan ons appartement in Nieuw-Nickerie, dat hadden we dus goed geregeld!!
Het was echt een zalige trip!
Gisteren konden we dan uitslapen, hebben rustig ontbeten, de handwas gedaan en wat geluierd. We zijn hier al helemaal ingeburgerd! :)
Vandaag zijn we gaan werken, ik sta deze week op gynaeco, Lorien pediatrie en Joachim urologie. Naturlijk hadden we weer op een zeer schappelijk uur gedaan.
Morgen gaan we met de Nederlands-chinese chirurg van het ziekenhuis door de polders rijden met zijn auto en 's avonds gezellig iets eten. Wat een leven toch!!
Zo, nu zijn jullie thuis weer een beetje op de hoogte!
Tot gauw iedereen!
Jasmine x
Na een 4tal dagen van de aardbol verdwenen te zijn, volgt hier een kleine update!
Donderdagavond zijn we met de bus naar Paramaribo gereden en na 6u !!! gereden te hebben over 250km kwamen we eindelijk aan bij Zus en Zo en hebben we nog gezellig wat gegeten met Catherine, Catherine, Nele en Nina (allemaal collega huisartsen van Leuven)
Vrijdagmorgen om 8u30 zijn we dan vertrokken op trip. Er stonden een aantal jeeps op ons te wachten en we werden met nog 3 andere Belgische meisjes in een jeep gezet. In het begin waren we euforisch dat we met de jeep gingen maar daar kwam al gauw verandering in. Geen airco dus we reden met de ramen open op de rode zandweg en na een lange en vooral warme rit van ongeveer 8u kwamen we aan in Apoera. Door de oranje zand leken we net extreme bruinen-zonder-zon toeristen! :)
De verrassing was compleet toen we merkten dat we met meer dan 30 man onze hangmat moesten ophangen onder een veel te kleine blokhut!! Ook was er maar 1 douche en 1 toilet aanwezig! Lorien en Joachim sprongen dan maar gelijk met hun shampoo in de hand in de rivier voor een frisse duik.
Na het avondeten, jaja kip met rijst, speelden we nog jungle speed met de antwerpse verpleegsters en kropen we daarna vroeg in de hangmat. Maar van slapen kwam niets in huis, ik lag langs beide kanten tegen mensen aan met mijn hangmat en het gesnurk van sommige nederlanders was niet echt slaapbevorderend.
Zaterdagmorgen vertrokken we naar de watervallen van Blanche-Marie. Na een avontuurlijke rit vol plassen, slipperige hellingen en dichte begroeiing kwamen we aan. De watervallen waren echt prachtig! We hebben een uurtje mogen zwemmen en genoten met volle teugen!
Aan de watervallen hebben we Lorenzo ontmoet van Horizon expedition, met hem hebben we dan afgesproken om zondags af te reizen naar Nieuw-Nickerie want vanuit apoera was het 3u varen en we waren niet van plan om 8u terug te reizen met de jeep, vuil te worden en dan in Paramaribo een taxi moeten huren voor bijna 100 euro!
Dus gingen we die zondagmorgen heerlijk met de boot naar een indianendorpje waar de bevolking op het gemakske kaaiman en aap aan het eten was en daarna gingen we lunchen op een klein strandje en konden we daar nog even zwemmen. Om 17u werden we afgezet aan ons appartement in Nieuw-Nickerie, dat hadden we dus goed geregeld!!
Het was echt een zalige trip!
Gisteren konden we dan uitslapen, hebben rustig ontbeten, de handwas gedaan en wat geluierd. We zijn hier al helemaal ingeburgerd! :)
Vandaag zijn we gaan werken, ik sta deze week op gynaeco, Lorien pediatrie en Joachim urologie. Naturlijk hadden we weer op een zeer schappelijk uur gedaan.
Morgen gaan we met de Nederlands-chinese chirurg van het ziekenhuis door de polders rijden met zijn auto en 's avonds gezellig iets eten. Wat een leven toch!!
Zo, nu zijn jullie thuis weer een beetje op de hoogte!
Tot gauw iedereen!
Jasmine x
dinsdag 19 april 2011
Na 1 week
We zijn vandaag exact 1 week in Suriname en ondertussen hebben we toch al een beetje een beeld hoe het er hier uitziet.
Onze indrukken:
1) Het (werk)tempo ligt hier een stuk lager. Het is een gigantisch Zuid-Amerikaans/zuiders cliché maar hier hangt overal de sfeer van "als het vandaag niet gebeurt, zal het wel over 7 maand gebeuren" of "stilstaand gaat het ook". Zelf worden wij ook al sloom maar echt geassimilleerd zijn we nog niet, vooral door onze blanke huid. Ook dat het hier `s middags zo warm is, helpt er niet aan om actiever te worden.
2) Het eten is hier gigantisch pikant. Lorien en Jasmine spuwen hier vaak vuur, bij mij komt er af en toe een rookpluimpje uit mijn neus.
Gaan eten is goedkoper dan zelf eten maken. Sinds we in Nieuw-Nickerie zitten, hebben we al meer op restaurant gezeten dan zelf thuis eten gemaakt.
3) De vrouwen hebben hier veel haar op hun benen, althans volgens Lorien. mij is het nog niet opgevallen. Eerlijk gezegd ben ik niet echt happig om het uit te checken.
4) Een bericht dat misschien niet iedereen gaat geloven maar Lorien heeft ons geleerd hotdogs te maken. Ja trouwe lezers, miracles do happen. Lorien, hartelijk bedankt vanwege ons alle3 voor de informatieve les.
Voila, en nu kruip ik in mijn nest.
Joachim
Onze indrukken:
1) Het (werk)tempo ligt hier een stuk lager. Het is een gigantisch Zuid-Amerikaans/zuiders cliché maar hier hangt overal de sfeer van "als het vandaag niet gebeurt, zal het wel over 7 maand gebeuren" of "stilstaand gaat het ook". Zelf worden wij ook al sloom maar echt geassimilleerd zijn we nog niet, vooral door onze blanke huid. Ook dat het hier `s middags zo warm is, helpt er niet aan om actiever te worden.
2) Het eten is hier gigantisch pikant. Lorien en Jasmine spuwen hier vaak vuur, bij mij komt er af en toe een rookpluimpje uit mijn neus.
Gaan eten is goedkoper dan zelf eten maken. Sinds we in Nieuw-Nickerie zitten, hebben we al meer op restaurant gezeten dan zelf thuis eten gemaakt.
3) De vrouwen hebben hier veel haar op hun benen, althans volgens Lorien. mij is het nog niet opgevallen. Eerlijk gezegd ben ik niet echt happig om het uit te checken.
4) Een bericht dat misschien niet iedereen gaat geloven maar Lorien heeft ons geleerd hotdogs te maken. Ja trouwe lezers, miracles do happen. Lorien, hartelijk bedankt vanwege ons alle3 voor de informatieve les.
Voila, en nu kruip ik in mijn nest.
Joachim
maandag 18 april 2011
De eerste dag
Vroeg opstaan, wassen, ontbijten, wachten op Joachim die wat langer nodig had om zich klaar te maken, een korte autorit naar het ziekenhuis (goed beseffende dat de luxe om elke dag gebracht te worden door Achoc niet zou blijven duren) en dan stonden we daar voor het ziekenhuis. We hadden vooraf wat schrik dat we raar zouden bekeken worden of dat het ziekenhuis al lang vergeten was dat er 3 Belgische stagiairs zouden komen.
Maar niets van dat alles, de ontvangst verliep zeer goed. Het secretariaat wist nog dat we kwamen en na een kwartiertje wachten (naar Surinaamse normen is dit ogenblikkelijk) kwam een uroloog af die ons wat vertelde over het ziekenhuis en de artsen waar we bij zouden staan. Nadien een rondleiding door het ziekenhuis en voorstelling van ons aan iedereen die iets betekende in het ziekenhuis. Rond 10 uur begonnen we dan elk op onze dienst: Lorien op gynaecologie, Jasmien op pediatrie en Erik op Interne.
De voormiddag bestond voor ons alle3 uit consultaties volgen. Tegen 13u hadden we allemaal gedaan en dan mochten we naar huis. Via mail was ons vooraf gratis middageten en een fiets van het ziekenhuis beloofd maar het middageten kregen we dan toch niet en de fiets was betalend. Beide hebben we dus maar laten vallen en we begonnen te voet aan onze tocht huiswaarts. De rest van de dag bestond uit Surinaamse bezighouden zoals luilakken, niets doen, in de hangmat liggen, lezen (zie ook de foto van Jasmien) en ik heb wat gewerkt aan mijn presentatie voor sportgeneeskunde.
Tot morgen
Erik
Maar niets van dat alles, de ontvangst verliep zeer goed. Het secretariaat wist nog dat we kwamen en na een kwartiertje wachten (naar Surinaamse normen is dit ogenblikkelijk) kwam een uroloog af die ons wat vertelde over het ziekenhuis en de artsen waar we bij zouden staan. Nadien een rondleiding door het ziekenhuis en voorstelling van ons aan iedereen die iets betekende in het ziekenhuis. Rond 10 uur begonnen we dan elk op onze dienst: Lorien op gynaecologie, Jasmien op pediatrie en Erik op Interne.
De voormiddag bestond voor ons alle3 uit consultaties volgen. Tegen 13u hadden we allemaal gedaan en dan mochten we naar huis. Via mail was ons vooraf gratis middageten en een fiets van het ziekenhuis beloofd maar het middageten kregen we dan toch niet en de fiets was betalend. Beide hebben we dus maar laten vallen en we begonnen te voet aan onze tocht huiswaarts. De rest van de dag bestond uit Surinaamse bezighouden zoals luilakken, niets doen, in de hangmat liggen, lezen (zie ook de foto van Jasmien) en ik heb wat gewerkt aan mijn presentatie voor sportgeneeskunde.
Tot morgen
Erik
Meer foto`s
Op de brug naar het regenwoud. Er wachtte ons hierna nog 3 uur hobbelige weg en 3 uur boot.
In de blokhut in de jungle. Rechts zit een hollander en nog rechtser onze Surinaamse gids waarvan we de naam niet konden onthouden.
Ja Lorien, dit is de houding van een echte arts. En voor de smiley-fans :)
Bericht geschreven door Erik (hoor ik daar iemand fluisteren `dat verklaart veel?`)
(voor de minder aandachtige lezer: Erik=Joa)
zondag 17 april 2011
De eerste foto
Lorien met haar pimped out chromed out truck mobile aka The Pussy Wagon aka The Quentin Tarantino Kill Bill mobile (de Quentin staat buiten beeld `wiggle your big toe` te mompelen)
Aangekomen in nieuw nickerie
Lieve vrienden en familie,
Onze vlucht is goed meegevallen. 9 uur lang soaps gezien en televisie gekeken en goed behandeld door KLM personeel. ter voorbereiding op suriname kregen we al ons eerste rijstgerecht. We landden om 20u00 en de warmte kwam ons tegemoet (29gr C en te vochtig om goed te zweten). We werden opgewacht door Rudy met zijn gele jeep en die bracht ons naar Zus&Zo (de jeugdherberg).
De volgende dag staat ons een auto/boottrip van 8 uur te wachten richting regenwoud. De weg is van het type hobbeldebobbel ( `De waalse snelweg` volgens Yasmin) en de auto heeft geen vering of toch geen goede. Rond 17u komen we aan op een eilandje midden in het oerwoud waar we worden begroet door Hugo (zowel Jamaican look-a-like als Wernickepatiënt). We slapen in stapelbedden in een blokhut tussen de doodshoofdaapjes, de toekans en de Nederlanders. Een deel van de Nederlanders leek weggelopen uit 'Oh Oh Cherso' maar gelukkig voor ons wou deze 'Oh Oh cherso'-cast liever slapen in hangmatten in een andere blokhut. Als afsluiter van de dag eten we rijst.
Op donderdag (dag 2 in de jungle) maakten we een wandeling van 15 km door het regenwoud richting Voltsberg langs mooie, geneeskrachtige bomen, de telefoonboom (voor zij die verdwalen) en verschillende apen, die je vooral hoort tijdens het wandelen. Bij het terugkomen nemen we ene frisse duik in de mini-waterval maar Yasmin blijft, als enige, langs de kant staan omdat haar voeten dan al volledig open liggen. `s Avonds leren we van de leuke hollanders enkele leuke spelletjes zoals juffen en golfen. Als afsluiter van de dag eten we rijst.
Vrijdag doen we `s morgens een kleine wandeling op het eiland zelf en in de namiddag gaan we de raleigh-watervallen bezichtigen. Als afsluiter van de dag eten sommigen rijst.
Gisteren begon dan de terugtocht naar Paramaribo waarbij de `Oh Oh Tirol`-deelnemers verschrikkelijk veel zitten te zagen in de bus omdat ze te weinig ruimte hebben en de bus nog altijd slechte vering heeft. `s Avonds wacht ons een leuke verrassing bij Zus&Zo waar Frederic en de 2 Catherines, 3 collega-huisartsstudenten, ons opwachten. Met hen zijn we samen nog iets gaan eten en drinken in het pannenkoekenhuisje. We sluiten de dag af zonder rijst.
Vandaag zijn we met een goedkope taxi naar Nieuw Nickerie gereist. Onze verhuurders, Sjoukje en Ashok, zijn aanwezig in het appartement en begroeten ons hartelijk. Na een half uurtje babbelen beseffen we dat we met ons gat in de smeltende boter zijn gevallen. Als dit bericht af is, gaan we middageten.
Extra`s:
1) Joachim wordt af en toe Erik genoemd in Suriname wegens zijn schizofreen gedrag door de Lariam (@mama joachim, ik leef nog en ben in blakende gezondheid dus geen paniek nodig)
2) Yasmin loopt al 3 dagen mankend rond; Erysipelas here we come :)
3) Lorien is blij dat er ook ander voedsel in Suriname is dan rijst.
4) Ondanks 50% DEET en zonneblok 30+ zin we toch alle3 kreeften met rode stippen.
Nu wachten we vol spanning tot morgen en hopen we dat ze nog weten dat er 3 stagiairs afkomen.
Onze vlucht is goed meegevallen. 9 uur lang soaps gezien en televisie gekeken en goed behandeld door KLM personeel. ter voorbereiding op suriname kregen we al ons eerste rijstgerecht. We landden om 20u00 en de warmte kwam ons tegemoet (29gr C en te vochtig om goed te zweten). We werden opgewacht door Rudy met zijn gele jeep en die bracht ons naar Zus&Zo (de jeugdherberg).
De volgende dag staat ons een auto/boottrip van 8 uur te wachten richting regenwoud. De weg is van het type hobbeldebobbel ( `De waalse snelweg` volgens Yasmin) en de auto heeft geen vering of toch geen goede. Rond 17u komen we aan op een eilandje midden in het oerwoud waar we worden begroet door Hugo (zowel Jamaican look-a-like als Wernickepatiënt). We slapen in stapelbedden in een blokhut tussen de doodshoofdaapjes, de toekans en de Nederlanders. Een deel van de Nederlanders leek weggelopen uit 'Oh Oh Cherso' maar gelukkig voor ons wou deze 'Oh Oh cherso'-cast liever slapen in hangmatten in een andere blokhut. Als afsluiter van de dag eten we rijst.
Op donderdag (dag 2 in de jungle) maakten we een wandeling van 15 km door het regenwoud richting Voltsberg langs mooie, geneeskrachtige bomen, de telefoonboom (voor zij die verdwalen) en verschillende apen, die je vooral hoort tijdens het wandelen. Bij het terugkomen nemen we ene frisse duik in de mini-waterval maar Yasmin blijft, als enige, langs de kant staan omdat haar voeten dan al volledig open liggen. `s Avonds leren we van de leuke hollanders enkele leuke spelletjes zoals juffen en golfen. Als afsluiter van de dag eten we rijst.
Vrijdag doen we `s morgens een kleine wandeling op het eiland zelf en in de namiddag gaan we de raleigh-watervallen bezichtigen. Als afsluiter van de dag eten sommigen rijst.
Gisteren begon dan de terugtocht naar Paramaribo waarbij de `Oh Oh Tirol`-deelnemers verschrikkelijk veel zitten te zagen in de bus omdat ze te weinig ruimte hebben en de bus nog altijd slechte vering heeft. `s Avonds wacht ons een leuke verrassing bij Zus&Zo waar Frederic en de 2 Catherines, 3 collega-huisartsstudenten, ons opwachten. Met hen zijn we samen nog iets gaan eten en drinken in het pannenkoekenhuisje. We sluiten de dag af zonder rijst.
Vandaag zijn we met een goedkope taxi naar Nieuw Nickerie gereist. Onze verhuurders, Sjoukje en Ashok, zijn aanwezig in het appartement en begroeten ons hartelijk. Na een half uurtje babbelen beseffen we dat we met ons gat in de smeltende boter zijn gevallen. Als dit bericht af is, gaan we middageten.
Extra`s:
1) Joachim wordt af en toe Erik genoemd in Suriname wegens zijn schizofreen gedrag door de Lariam (@mama joachim, ik leef nog en ben in blakende gezondheid dus geen paniek nodig)
2) Yasmin loopt al 3 dagen mankend rond; Erysipelas here we come :)
3) Lorien is blij dat er ook ander voedsel in Suriname is dan rijst.
4) Ondanks 50% DEET en zonneblok 30+ zin we toch alle3 kreeften met rode stippen.
Nu wachten we vol spanning tot morgen en hopen we dat ze nog weten dat er 3 stagiairs afkomen.
dinsdag 5 april 2011
Abonneren op:
Posts (Atom)