Alles gaat hier rustig zijn gangetje, er gebeurde niet echt veel spectaculairs deze week. We genieten ervan dat we fietsen hebben en gaan af en toe naar de zeedijk om te kijken naar de zeevloed of te zonnen (dankzij factor 50 blijf ik hagelwit).
Vrijdag zijn we gaan rondrijden met Dr. Liem (de chirurg) naar Wageningen. Wageningen was in de jaren 70 een bloeiende stad dankzij de rijstteelt en de regering had er een goed draaiende staatsfabriek voor de verwerking van de rijst. Dankzij mismanagement in zowel de rijstfabriek als de regering, ging de fabriek failliet en daarmee ook de stad die van zijn economie compleet afhankelijk was van de fabriek. Het beeld nu is die van een verpauperde stad met middenin een grote, verroeste, leegstaande fabriek. En het standbeeld van `de slavin met de afgehakte borst` maar dat verhaal is te 18+ (we moeten denken aan onze jonge lezertjes).
Voor de geschiedenisfans: op deze pagina van een goede-doelen-organisatie vind je meer info over (het verval van) Wageningen.
Daarna zijn we nog thuis iets gaan drinken bij de dokter en hebben we hem getrakteerd op een etentje omdat hij zo vriendelijke was geweest om ons de vorige week te trakteren. We denken wel dat hij het geapprecieerd heeft.
Gisteren zijn we opnieuw gaan zwemmen. Deze keer hebben we geen springfoto`s getrokken maar om de fans te troosten: er is genoeg gesprongen in het zwembad. Omdat we al vroeg in het zwembad waren, hadden we weer het eerste uur het zwembad voor ons alleen. Na een uurtje kwam het Surinaamse volk toegestroomd. Wat opvalt, is dat de vrouwen hier met hun kleren aan nog in het zwembad springen. De mannen en kinderen kleden zich om en doen een zwemshort aan maar de vrouwen (of toch degene die wij zagen) komen toe in gewone kleren en springen, hups, het zwembad in.
Vandaag zijn we naar Bigipan geweest. Bigipan betekent letterlijk `groots meer` en dan weet je wat je erbij kan voorstellen: veel water. Om 7u15 werden we opgehaald met de jeep. Opnieuw: ik weet niet of het echt iets typisch is maar alle jonge mannen met wat geld kopen hier een grote jeep om daarin een paar boxen te zetten zodat ze `s avonds hun autodeuren kunnen openzetten en de halve straat laten meegenieten van een oude Whitney Houston-hit (blijkbaar is Whitney Houston hier nog cool in Suriname) of Bob Marley. Dus onze chauffeur had ook een grote jeep (nee, geen chromed out megapussy maar toch wel een vette bak) met achterin een paar boxen, die gelukkig niet te luid stonden.
Na een half uur rijden mogen we in de boot stappen die al half vol water stond. Dat komt doordat vanaf begin mei hier het grote regenseizoen begint en de lucht valt hier echt met hectoliters uit de hemel. We hebben het gefilmd. Dus terwijl in de auto zaten, viel de regen met bakken uit de lucht en tegen dat we aan de boot kwamen, mocht ik eerst wat water hozen. Hier overdrijf ik wel lichtjes in want er zat niet echt veel water in de boot en toen we vertrokken, nam de chauffeur het schepje om te hozen over. De volgende 2 uur hebben we veel vogels gezien. Hetgeen ik mij nog herinner, is de grote zilveren reiger en de rode ibis, waarvoor Bigipan bekend is. Rond 11 uur waren we weer thuis, de rest van de dag gebeurde er eigenlijk niet zoveels meer interessants.
Gelukkige moederdag aan alle moeders, ook diegene in spe.
joa
PS: de oplettende lezer zal gemerkt hebben dat hier niets staat over een kerkdienst. Dat komt omdat we ook niet naar de kerk geweest zijn want Bigipan en de kerkdienst vielen op dezelfde uren. Sorry Jezus.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten