We hebben jullie een aantal dagen in spanning gehouden hoe het nu zit met onze fietsen. Allereerst bedankt aan die ene persoon die toch nog geloofde in de fietsenverhuurder en ons toch mentaal wou steunen en aanvinkte dat we onze fiets toch nog op zondag zouden krijgen.
We hebben , gelukkig, onze fiets ook op zondag gekregen. Het leek eerst alsof de man er weer niet zou zijn maar met 20 minuten vertraging arriveerde hij dan toch met 3 werkende fietsen. Mijn fiets heeft wel geen achterlicht en Jasmine haar fiets het achterstel is nogal losjes maar alle3 kunnen ze rijden. De voorbije dagen hebben we dus ons beziggehouden met, als we niet keihard in het ziekenhuis rondwandelen, Nieuw-Nickerie te verkennen. Niet dat het hier een grote metropool is maar nu hebben we toch eens de kans om de lokale architectuur te bewonderen (nogal barok, lelijke kleuren, zeer kitscherig met al die griekse zuilen en hier en daar een roze huis, `t is dat blijkbaar zo moet zijn) en de zeedijk te bezoeken. Stel je van het laatste niet teveel voor: de surinamers hebben de gewoonte, ondanks een bordje dat vraagt om het netjes te houden, al hun vuilnis op het rotsenstrand te smijten. Voor de goede verstaander: er is geen zandstrand. Er is wel zicht op Engels-Guyana maar dat is niet meer dan een streep in de verte.
Voor het weekend hebben we wilde plannen: de hoofdverpleegster van pediatrie heeft mij aangeraden om een evangelische kerkdienst te volgen. Omdat ik nogal geïnteresseerd leek, verwachtte ze al dat ik er ging zijn dus nu ben ik wel verplicht te gaan.
Joa
Geen opmerkingen:
Een reactie posten