Lieve vrienden en familie,
Onze tijd in Suriname begint stilaan op te geraken. Morgen is onze laatste dag werken en in de namiddag vertrekken we richting Paramaribo. Dan overnachten we voor de laatste keer in Zus&Zo en dan hebben we vrijdag nog om een beetje de toerist uit te hangen en nog wat souvenirs te kopen. Om 22u vertrekt ons vliegtuig dus tijd zat.
Op dit moment zijn we onze spullen al stilaan aan het bijeenzoeken en maken we onze rugzakken al zodat we morgen niet meer teveel aan ons hoofd hebben, buiten het wegbrengen van de fietsen.
Vanavond ons laatste avondmaal dus in Nieuw-Nickerie, en dat gaan we vieren in ons lievelingsrestaurantje, de Concorde! Ik ga alleszins mijn verblijf hier afsluiten met het lekkere Javaanse gerecht, kassave!! :)
Dit zal dus waarschijnlijk ook een van de laatste berichtjes zijn op de blog dus tot gauw iedereen en merci voor het volgen van onze avonturen!! :)
Groetjes Jasmine x
woensdag 11 mei 2011
zondag 8 mei 2011
Gelukkige moederdag
Alles gaat hier rustig zijn gangetje, er gebeurde niet echt veel spectaculairs deze week. We genieten ervan dat we fietsen hebben en gaan af en toe naar de zeedijk om te kijken naar de zeevloed of te zonnen (dankzij factor 50 blijf ik hagelwit).
Vrijdag zijn we gaan rondrijden met Dr. Liem (de chirurg) naar Wageningen. Wageningen was in de jaren 70 een bloeiende stad dankzij de rijstteelt en de regering had er een goed draaiende staatsfabriek voor de verwerking van de rijst. Dankzij mismanagement in zowel de rijstfabriek als de regering, ging de fabriek failliet en daarmee ook de stad die van zijn economie compleet afhankelijk was van de fabriek. Het beeld nu is die van een verpauperde stad met middenin een grote, verroeste, leegstaande fabriek. En het standbeeld van `de slavin met de afgehakte borst` maar dat verhaal is te 18+ (we moeten denken aan onze jonge lezertjes).
Voor de geschiedenisfans: op deze pagina van een goede-doelen-organisatie vind je meer info over (het verval van) Wageningen.
Daarna zijn we nog thuis iets gaan drinken bij de dokter en hebben we hem getrakteerd op een etentje omdat hij zo vriendelijke was geweest om ons de vorige week te trakteren. We denken wel dat hij het geapprecieerd heeft.
Gisteren zijn we opnieuw gaan zwemmen. Deze keer hebben we geen springfoto`s getrokken maar om de fans te troosten: er is genoeg gesprongen in het zwembad. Omdat we al vroeg in het zwembad waren, hadden we weer het eerste uur het zwembad voor ons alleen. Na een uurtje kwam het Surinaamse volk toegestroomd. Wat opvalt, is dat de vrouwen hier met hun kleren aan nog in het zwembad springen. De mannen en kinderen kleden zich om en doen een zwemshort aan maar de vrouwen (of toch degene die wij zagen) komen toe in gewone kleren en springen, hups, het zwembad in.
Vandaag zijn we naar Bigipan geweest. Bigipan betekent letterlijk `groots meer` en dan weet je wat je erbij kan voorstellen: veel water. Om 7u15 werden we opgehaald met de jeep. Opnieuw: ik weet niet of het echt iets typisch is maar alle jonge mannen met wat geld kopen hier een grote jeep om daarin een paar boxen te zetten zodat ze `s avonds hun autodeuren kunnen openzetten en de halve straat laten meegenieten van een oude Whitney Houston-hit (blijkbaar is Whitney Houston hier nog cool in Suriname) of Bob Marley. Dus onze chauffeur had ook een grote jeep (nee, geen chromed out megapussy maar toch wel een vette bak) met achterin een paar boxen, die gelukkig niet te luid stonden.
Na een half uur rijden mogen we in de boot stappen die al half vol water stond. Dat komt doordat vanaf begin mei hier het grote regenseizoen begint en de lucht valt hier echt met hectoliters uit de hemel. We hebben het gefilmd. Dus terwijl in de auto zaten, viel de regen met bakken uit de lucht en tegen dat we aan de boot kwamen, mocht ik eerst wat water hozen. Hier overdrijf ik wel lichtjes in want er zat niet echt veel water in de boot en toen we vertrokken, nam de chauffeur het schepje om te hozen over. De volgende 2 uur hebben we veel vogels gezien. Hetgeen ik mij nog herinner, is de grote zilveren reiger en de rode ibis, waarvoor Bigipan bekend is. Rond 11 uur waren we weer thuis, de rest van de dag gebeurde er eigenlijk niet zoveels meer interessants.
Gelukkige moederdag aan alle moeders, ook diegene in spe.
joa
PS: de oplettende lezer zal gemerkt hebben dat hier niets staat over een kerkdienst. Dat komt omdat we ook niet naar de kerk geweest zijn want Bigipan en de kerkdienst vielen op dezelfde uren. Sorry Jezus.
Vrijdag zijn we gaan rondrijden met Dr. Liem (de chirurg) naar Wageningen. Wageningen was in de jaren 70 een bloeiende stad dankzij de rijstteelt en de regering had er een goed draaiende staatsfabriek voor de verwerking van de rijst. Dankzij mismanagement in zowel de rijstfabriek als de regering, ging de fabriek failliet en daarmee ook de stad die van zijn economie compleet afhankelijk was van de fabriek. Het beeld nu is die van een verpauperde stad met middenin een grote, verroeste, leegstaande fabriek. En het standbeeld van `de slavin met de afgehakte borst` maar dat verhaal is te 18+ (we moeten denken aan onze jonge lezertjes).
Voor de geschiedenisfans: op deze pagina van een goede-doelen-organisatie vind je meer info over (het verval van) Wageningen.
Daarna zijn we nog thuis iets gaan drinken bij de dokter en hebben we hem getrakteerd op een etentje omdat hij zo vriendelijke was geweest om ons de vorige week te trakteren. We denken wel dat hij het geapprecieerd heeft.
Gisteren zijn we opnieuw gaan zwemmen. Deze keer hebben we geen springfoto`s getrokken maar om de fans te troosten: er is genoeg gesprongen in het zwembad. Omdat we al vroeg in het zwembad waren, hadden we weer het eerste uur het zwembad voor ons alleen. Na een uurtje kwam het Surinaamse volk toegestroomd. Wat opvalt, is dat de vrouwen hier met hun kleren aan nog in het zwembad springen. De mannen en kinderen kleden zich om en doen een zwemshort aan maar de vrouwen (of toch degene die wij zagen) komen toe in gewone kleren en springen, hups, het zwembad in.
Vandaag zijn we naar Bigipan geweest. Bigipan betekent letterlijk `groots meer` en dan weet je wat je erbij kan voorstellen: veel water. Om 7u15 werden we opgehaald met de jeep. Opnieuw: ik weet niet of het echt iets typisch is maar alle jonge mannen met wat geld kopen hier een grote jeep om daarin een paar boxen te zetten zodat ze `s avonds hun autodeuren kunnen openzetten en de halve straat laten meegenieten van een oude Whitney Houston-hit (blijkbaar is Whitney Houston hier nog cool in Suriname) of Bob Marley. Dus onze chauffeur had ook een grote jeep (nee, geen chromed out megapussy maar toch wel een vette bak) met achterin een paar boxen, die gelukkig niet te luid stonden.
Na een half uur rijden mogen we in de boot stappen die al half vol water stond. Dat komt doordat vanaf begin mei hier het grote regenseizoen begint en de lucht valt hier echt met hectoliters uit de hemel. We hebben het gefilmd. Dus terwijl in de auto zaten, viel de regen met bakken uit de lucht en tegen dat we aan de boot kwamen, mocht ik eerst wat water hozen. Hier overdrijf ik wel lichtjes in want er zat niet echt veel water in de boot en toen we vertrokken, nam de chauffeur het schepje om te hozen over. De volgende 2 uur hebben we veel vogels gezien. Hetgeen ik mij nog herinner, is de grote zilveren reiger en de rode ibis, waarvoor Bigipan bekend is. Rond 11 uur waren we weer thuis, de rest van de dag gebeurde er eigenlijk niet zoveels meer interessants.
Gelukkige moederdag aan alle moeders, ook diegene in spe.
joa
PS: de oplettende lezer zal gemerkt hebben dat hier niets staat over een kerkdienst. Dat komt omdat we ook niet naar de kerk geweest zijn want Bigipan en de kerkdienst vielen op dezelfde uren. Sorry Jezus.
woensdag 4 mei 2011
Hebben we nu fietsen?
We hebben jullie een aantal dagen in spanning gehouden hoe het nu zit met onze fietsen. Allereerst bedankt aan die ene persoon die toch nog geloofde in de fietsenverhuurder en ons toch mentaal wou steunen en aanvinkte dat we onze fiets toch nog op zondag zouden krijgen.
We hebben , gelukkig, onze fiets ook op zondag gekregen. Het leek eerst alsof de man er weer niet zou zijn maar met 20 minuten vertraging arriveerde hij dan toch met 3 werkende fietsen. Mijn fiets heeft wel geen achterlicht en Jasmine haar fiets het achterstel is nogal losjes maar alle3 kunnen ze rijden. De voorbije dagen hebben we dus ons beziggehouden met, als we niet keihard in het ziekenhuis rondwandelen, Nieuw-Nickerie te verkennen. Niet dat het hier een grote metropool is maar nu hebben we toch eens de kans om de lokale architectuur te bewonderen (nogal barok, lelijke kleuren, zeer kitscherig met al die griekse zuilen en hier en daar een roze huis, `t is dat blijkbaar zo moet zijn) en de zeedijk te bezoeken. Stel je van het laatste niet teveel voor: de surinamers hebben de gewoonte, ondanks een bordje dat vraagt om het netjes te houden, al hun vuilnis op het rotsenstrand te smijten. Voor de goede verstaander: er is geen zandstrand. Er is wel zicht op Engels-Guyana maar dat is niet meer dan een streep in de verte.
Voor het weekend hebben we wilde plannen: de hoofdverpleegster van pediatrie heeft mij aangeraden om een evangelische kerkdienst te volgen. Omdat ik nogal geïnteresseerd leek, verwachtte ze al dat ik er ging zijn dus nu ben ik wel verplicht te gaan.
Joa
We hebben , gelukkig, onze fiets ook op zondag gekregen. Het leek eerst alsof de man er weer niet zou zijn maar met 20 minuten vertraging arriveerde hij dan toch met 3 werkende fietsen. Mijn fiets heeft wel geen achterlicht en Jasmine haar fiets het achterstel is nogal losjes maar alle3 kunnen ze rijden. De voorbije dagen hebben we dus ons beziggehouden met, als we niet keihard in het ziekenhuis rondwandelen, Nieuw-Nickerie te verkennen. Niet dat het hier een grote metropool is maar nu hebben we toch eens de kans om de lokale architectuur te bewonderen (nogal barok, lelijke kleuren, zeer kitscherig met al die griekse zuilen en hier en daar een roze huis, `t is dat blijkbaar zo moet zijn) en de zeedijk te bezoeken. Stel je van het laatste niet teveel voor: de surinamers hebben de gewoonte, ondanks een bordje dat vraagt om het netjes te houden, al hun vuilnis op het rotsenstrand te smijten. Voor de goede verstaander: er is geen zandstrand. Er is wel zicht op Engels-Guyana maar dat is niet meer dan een streep in de verte.
Voor het weekend hebben we wilde plannen: de hoofdverpleegster van pediatrie heeft mij aangeraden om een evangelische kerkdienst te volgen. Omdat ik nogal geïnteresseerd leek, verwachtte ze al dat ik er ging zijn dus nu ben ik wel verplicht te gaan.
Joa
zondag 1 mei 2011
Foto's van zaterdag 30 april
Met ons drietjes aan het zwembad
Joachim had welgeteld 10sec om naar de overkant van het zwembad te zwemmen vooraleer de timer van ons fototoestel afging, vandaar al het water :)
De jumpers van Suriname! :)
Heerlijk zonnen!!
Let's go swimming in the pool! :)
Hoi thuisblijvers,
zoals Joachim gisteren al vermeldde volgt hier nog een klein verslagje over onze bezigheden van zaterdag.
's Morgens zijn we naar de markt geweest, lekker fruit en groenten gaan kopen. De vis kwam vers uit de rivier maar door de indringende visgeur zijn we dat kraampje toch snel gepasseerd. We hebben inkopen gedaan om 's avonds lekkere spaghetti te maken!
In de namiddag zijn we het openbaar zwembad gaan opzoeken. Normaal mochten we pas om 16u binnen en het was pas 13u30. Aangezien we langer dan een half uur gestapt hadden in de tropische zon was dat dus even balen. Maar onze Belgische charme heeft uiteindelijk toch gewonnen, we klampten ergens een Surinaamse werkman aan en die liet ons binnen voor een luttele 6SRD pp. We hebben een uurtje helemaal prive kunnen zwemmen en zonnen, heerlijk!!
Na het zwemmen zijn we thuisgekomen en de spaghetti heeft uitermate goed gesmaakt! :)
Het was een "even zalig de vakantieganger uithangen"-dag!!
Tot binnenkort xxx Jasmine
zoals Joachim gisteren al vermeldde volgt hier nog een klein verslagje over onze bezigheden van zaterdag.
's Morgens zijn we naar de markt geweest, lekker fruit en groenten gaan kopen. De vis kwam vers uit de rivier maar door de indringende visgeur zijn we dat kraampje toch snel gepasseerd. We hebben inkopen gedaan om 's avonds lekkere spaghetti te maken!
In de namiddag zijn we het openbaar zwembad gaan opzoeken. Normaal mochten we pas om 16u binnen en het was pas 13u30. Aangezien we langer dan een half uur gestapt hadden in de tropische zon was dat dus even balen. Maar onze Belgische charme heeft uiteindelijk toch gewonnen, we klampten ergens een Surinaamse werkman aan en die liet ons binnen voor een luttele 6SRD pp. We hebben een uurtje helemaal prive kunnen zwemmen en zonnen, heerlijk!!
Na het zwemmen zijn we thuisgekomen en de spaghetti heeft uitermate goed gesmaakt! :)
Het was een "even zalig de vakantieganger uithangen"-dag!!
Tot binnenkort xxx Jasmine
zaterdag 30 april 2011
Paul
Voor de web 2 punt 0 mens: een kleine poll over wanneer we onze fietsen gaan hebben. Wijzelf hopen op het eerste antwoord. Het laatste zou ook wel mogen.
Joa
Joa
Begin van het eerste weekend in Nieuw-Nickerie
Vrijdag was het de laatste dag van de anesthesiste in Nieuw-Nickerie dus had zij op het OK gezorgd voor wat versnaperingen. Eigenlijk kwam het neer op een heel middagmaal met loempia`s, kokosflensjes, satés, verschillende pizza`s, donuts, fruitsap en limonade. Ik had het geluk die dag op OK te mogen staan om de chirurg te assisteren (stel je niet teveel voor bij het assisteren) dus had ik eerste keus uit het hele menu. Nadien nog Lorien (op pediatrie) en Jasmien (op gynaecologie) onder het mom van een lichte urgentie kunnen weghalen bij hun dokters zodat zij ook konden proeven. Lekker gegeten vrijdagmiddag.
Vrijdagnamiddag zouden we om 18u onze huurfietsen mogen ophalen. Zoals Lorien al had geschreven, hebben we verschillende keren gecheckt bij die man of hij ons niet vergeten was en nee neen, hij was ons niet vergeten. Iedereen kan nu al raden wat er vrijdagmiddag zou ontbreken maar omwille van de suspense zal ik mijn verhaal maar afmaken.
Rond 17u30 vertrekken we naar de fietsverhuurder want het is een half uur wandelen. Wij zijn onze straat nog niet uit of Lorien krijgt telefoon van de verhuurder dat hij geen 3 fietsen heeft want "er waren nog 2 personen die normaal woensdag hun fietsen zouden binnenbrengen maar ze hebben hun huur voor 2 dagen verlengd". Hij klonk wel wat gegeneerd aan de telefoon en hij verzekerde ons dat zondagmiddag om 16u hij zeker, absoluut, 100%, op zijn communiezieltje en het zieltje van zijn (over(groot))moeder zou zorgen dat er 3 fietsen klaarstaan. Wij zijn nogal naïeve optimisten maar voel u vrij om te denken "ik weet wat er zondag niet zal klaarstaan."
Vrijdagavond waren we uitgenodigd bij één van de Nederlandse assistenten omdat het haar laatste dag in het ziekenhuis was en ze een klein afscheidsdiner gaf. We hadden gehoopt met de fiets er naartoe te kunnen gaan maar wegens omstandigheden zijn we maar te voet vertrokken. Het was wel nog een leuk feestje, veel leuke verhalen gehoord over rare Surinaamse patiënten en ontdekt dat één van de verplegers van het ziekenhuis een blokje bouillon in zijn bier doet tegen de kater. Ik heb het eens mogen proeven en ik raad het iedereen sterk af. Uiteindelijk lagen we vrijdagnacht laat in bed.
Wat er vandaag gebeurd is, is voor een volgende post. Voor de nieuwsgierigen: het houdt wat inkopen in, veel water, wij in bruinere tinten en nog wat onnozele foto`s.
Joa
Rond 17u30 vertrekken we naar de fietsverhuurder want het is een half uur wandelen. Wij zijn onze straat nog niet uit of Lorien krijgt telefoon van de verhuurder dat hij geen 3 fietsen heeft want "er waren nog 2 personen die normaal woensdag hun fietsen zouden binnenbrengen maar ze hebben hun huur voor 2 dagen verlengd". Hij klonk wel wat gegeneerd aan de telefoon en hij verzekerde ons dat zondagmiddag om 16u hij zeker, absoluut, 100%, op zijn communiezieltje en het zieltje van zijn (over(groot))moeder zou zorgen dat er 3 fietsen klaarstaan. Wij zijn nogal naïeve optimisten maar voel u vrij om te denken "ik weet wat er zondag niet zal klaarstaan."
Vrijdagavond waren we uitgenodigd bij één van de Nederlandse assistenten omdat het haar laatste dag in het ziekenhuis was en ze een klein afscheidsdiner gaf. We hadden gehoopt met de fiets er naartoe te kunnen gaan maar wegens omstandigheden zijn we maar te voet vertrokken. Het was wel nog een leuk feestje, veel leuke verhalen gehoord over rare Surinaamse patiënten en ontdekt dat één van de verplegers van het ziekenhuis een blokje bouillon in zijn bier doet tegen de kater. Ik heb het eens mogen proeven en ik raad het iedereen sterk af. Uiteindelijk lagen we vrijdagnacht laat in bed.
Wat er vandaag gebeurd is, is voor een volgende post. Voor de nieuwsgierigen: het houdt wat inkopen in, veel water, wij in bruinere tinten en nog wat onnozele foto`s.
Joa
Abonneren op:
Posts (Atom)